질문 เรื่องเล่าจากชีวิตจริง ... กรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนอง
페이지 정보
본문
ต้องออกตัวก่อนนะคะ ว่าเป็นกระทู้แรกของชีวิตจริงๆ แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันเกินกว่าจะเก็บไว้ เลยอยากจะมาแชร์มาระบายความทุกข์ที่เกิดขึ้นและตั้งใจไว้ว่าถ้าการตั้งกระทู้ครั้งนี้สำเร็จ จะทิ้งอดีตเรื่องนี้ไม่หวนกลับมานึกถึงอีก
เรื่องราวต่อไปนี้อาจจะมีการบิดเบือนจากความจริงบ้างเพื่อเลี่ยงไม่ให้บุคคลที่ถูกพูดถึงในที่นี้รู้ตัว 55+ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเค้าจะผ่านมาอ่านมั้ย จะออกแนวบทความปนๆนิยาย มั่วๆ แนว 55+ แต่ขอบอกว่าเรื่องจริงทุกประการ อมยิ้ม16
แนะนำตัวละครก่อนนะ ยู คือ ตัวฉันเอง เอ็ม คือ แฟนฉัน เจ คือ ผู้หญิงที่เข้ามา
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
ยูเป็นผู้หญิงคนนึงที่หวังจะได้พบกับใครสักคนที่จะเป็นคู่แท้ ยูเฝ้าภาวนาให้เจอคนๆนั้น และไม่นานการเดินทางของยูก้ได้ทำให้เธอพบกับคนที่เธอคิดว่าจะเป็นชายที่ฟ้าส่งมา ทริปเดินทางขึ้นเหนือของเธอเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด เธอเดินทางขึ้นเหนือพร้อมกับเพื่อนๆและเพื่อนของเธอก็ได้พาชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาค่อนข้างดีเดินทางมาด้วยนั่นคือ เอ็ม ยูเห็นครั้งแรกก็รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ส่งตรงมาที่เธอ เหมือนรักแท้ลอยมาตรงหน้า แต่เธอพยายามเก็บอาการสุดฤทธิ์เพราะรู้ว่าเอ็มมีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว แต่เป็นฝ่ายเอ็มที่เข้ามาพูดคุยและคอยดูแลไม่ห่างจากยูเลย ก่อนจะจบทริป เอ็มขอเบอร์แม่ของยู ใช่ค่ะฟังไม่ผิดขอเบอร์แม่ โดยที่เค้าให้เหตุผลว่าถ้ามีปัญหาเค้าจะได้โทรปรึกษาแม่ยูได้ (ระหว่างทริปยูได้โทไปเล่ารายละเอียดบางอย่าางของเอ็มให้แม่ฟังและแม่ของยูได้เตือนเอ็มผ่านยูมา จึงทำให้เอ็มรู้สึกดีที่ปัญหาของเค้าได้รับความกระจ่าง) ความที่ยูเกรงใจเลยให้เบอร์ตัวเองไป เพียงแค่หวังว่าเอ็มจะโทมาปรึกษาปัญหาจริงๆ (ปัญหาระหว่างชีวิตแต่งงานของเค้าที่กำลังจะเริ่มต้นทั้งที่เอ็มกะคู่หมั้นเพิ่งรู้จักกันได้แค่ 4 เดือน) หลังจากแยกย้ายกันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลังจากนั้น ไม่ถึงอาทิตย์ เอ็มโทรกลับเข้ามา ยูดีใจจนลืมไปเลยว่าเค้ามีคู่หมั้นแล้ว เอ็มโทรมาบอกว่าเลิกกับคู่หมั้นแล้ว ห๊ะ!!!!! จิงดิ อะไรมันจะรวดเร็วป่านวอกขนาดนี้ สาบานเลยว่ายูไม่ได้มีท่าทีออกหน้าออกตาหรือให้ท่าแต่อย่างใด หรือเพราะการใจอ่อนให้เบอร์ไป อมยิ้ม20 และหลังจากนั้น ยูกับเอ็มก็คุยกันมาเรื่อยๆ เอ็มเป็นผู้ชายตลก ติดทะลึ่ง ขี้กังวล ขี้หึง ขี้เหนียวด้วย 55+ ไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว ไม่สังสรรค์ เป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง แต่นิสัยของเอ็มที่ยูมักจะไม่ค่อยเข้าใจนั่นคือกลัวอนาคตกังวลกับเรื่องเงินๆทองๆ แต่เป็นผู้ชายที่อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น เอ็มพูดเสมอว่าการที่ได้คบกับยูเป็นสิ่งที่ดีที่สุด อยู่กับยูแล้วไม่เหนื่อย ชีวิตไม่ต้องดิ้นรนอะไร มีเท่าไหร่ใช้เท่านั้น ไม่เคยเรียกร้องอยากมีนั่นมีนี่ ยูไม่เคยร้องขออะไรจากเอ็มเลย ที่บ้านยูสอนเสมอว่า ถ้าเป็นแฟนกันให้ช่วยกันแชร์ไม่ว่าเรื่องอะไร โดยเฉพาะเงิน เพราะถ้าวันนึงเลิกกันเค้าจะได้ว่าเราไม่ได้ว่าไปเอาของเค้า..ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันได้สองสามเดือนแรกชีวิตไม่ค่อยลงตัว ที่บ้านของยูก้ไม่เห็นด้วยที่ ยูคบกับเอ็ม ที่บ้านของยูพูดมาประโยคนึงว่า เค้าทิ้งคนที่เค้ากำลังจะแต่งงานด้วย มาคบกับเธอ เธอคิดว่าเค้าจะจริงใจกะเธอหรอ?? แต่ยูก้เถียงอยู่ในใจว่าเอ็มโดนคลุมถุงชนหรอก เอ็มไม่ได้อยากจะแต่งจิงๆ แต่นั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ยูฟังจากเอ็มและเชื่ออย่างหน้ามืดตามัว ทั้งสองจับมือฝ่าฝันอุปสรรคทุกอย่างมาด้วยกันร้องไห้เสียน้ำตากันบ่อยมาก จะเลิกกันก็หลายครั้ง แต่ก็เลิกกันไม่ขาดสักที ทะเลาะกันร้องไห้ตาบวม เช้ามาเอ็มก็โทรมาปลุกยูไปทำงานปกติ เหมือนเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆตัวติดกันอย่างกะปาท่องโก๋ ยูไปหาเพื่อนหรือเลี้ยงรุ่นเอ็มก็จะขอตามไปด้วยตลอด ชีวิตช่วงนั้นของยูพูดได้เลยว่าไม่เคยห่างเอ็ม เพราะ เอ็มจะคอยตามตลอด จนยูคิดว่าคนนี้แหละที่อยู่ด้วยไปจนตาย ยูไม่เคยรู้สึกรักใครเท่านี้มาก่อนและไม่เคยยอมใครเท่านี้มาก่อน ไม่เคยทำตัวงี่เง่า ไม่เคยขี้อ้อน ไม่เคยหึงหวง ทั้งที่ยูมีแฟนมาหลายคนแต่ไม่เคยรู้สึกกับใครเยอะเท่านี้มาก่อน (ความสัมพันธ์ของยูไม่มีเรื่องเซ็กส์เข้ามาเพราะยูถือการครองความบริสุทธิ์ไว้ให้สามีของเธอ เธอคิดมาตลอดว่าผู้ชายที่กล้าขอเธอแต่งงานเค้าควรได้รับสิ่งมีค่าที่สุดไป) ทั้งคู่คบกันจนที่บ้านทั้งสองฝ่ายยอมรับ ทั้งสองเคยตกลงกันไว้ว่า ครบสี่ปีเมื่อไหร่จะแต่งงานกัน แต่วันที่ยูฝันก็เดินทางมาถึงเร็วกว่ากำหนด เค้าทั้งสองคบกันได้เกือบสองปี เอ็มก็ตัดสินใจเดินเข้ามาหาแม่ของยูเพื่อขอยูแต่งงาน แต่จุดเริ่มต้นนี้แทนที่จะจบลงด้วยความสุขแต่ดันจบลงด้วยน้ำตาที่ไหลแทบเป็นสายเลือด....
ปล.ถ้ามีผู้ใดติดตามอยู่ขอโทษด้วยนะคะ เดี๋ยวมาต่อนะ เรื่องของยูมีหลายบทมากเลย 55+
เรื่องราวต่อไปนี้อาจจะมีการบิดเบือนจากความจริงบ้างเพื่อเลี่ยงไม่ให้บุคคลที่ถูกพูดถึงในที่นี้รู้ตัว 55+ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเค้าจะผ่านมาอ่านมั้ย จะออกแนวบทความปนๆนิยาย มั่วๆ แนว 55+ แต่ขอบอกว่าเรื่องจริงทุกประการ อมยิ้ม16
แนะนำตัวละครก่อนนะ ยู คือ ตัวฉันเอง เอ็ม คือ แฟนฉัน เจ คือ ผู้หญิงที่เข้ามา
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
ยูเป็นผู้หญิงคนนึงที่หวังจะได้พบกับใครสักคนที่จะเป็นคู่แท้ ยูเฝ้าภาวนาให้เจอคนๆนั้น และไม่นานการเดินทางของยูก้ได้ทำให้เธอพบกับคนที่เธอคิดว่าจะเป็นชายที่ฟ้าส่งมา ทริปเดินทางขึ้นเหนือของเธอเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด เธอเดินทางขึ้นเหนือพร้อมกับเพื่อนๆและเพื่อนของเธอก็ได้พาชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาค่อนข้างดีเดินทางมาด้วยนั่นคือ เอ็ม ยูเห็นครั้งแรกก็รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ส่งตรงมาที่เธอ เหมือนรักแท้ลอยมาตรงหน้า แต่เธอพยายามเก็บอาการสุดฤทธิ์เพราะรู้ว่าเอ็มมีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว แต่เป็นฝ่ายเอ็มที่เข้ามาพูดคุยและคอยดูแลไม่ห่างจากยูเลย ก่อนจะจบทริป เอ็มขอเบอร์แม่ของยู ใช่ค่ะฟังไม่ผิดขอเบอร์แม่ โดยที่เค้าให้เหตุผลว่าถ้ามีปัญหาเค้าจะได้โทรปรึกษาแม่ยูได้ (ระหว่างทริปยูได้โทไปเล่ารายละเอียดบางอย่าางของเอ็มให้แม่ฟังและแม่ของยูได้เตือนเอ็มผ่านยูมา จึงทำให้เอ็มรู้สึกดีที่ปัญหาของเค้าได้รับความกระจ่าง) ความที่ยูเกรงใจเลยให้เบอร์ตัวเองไป เพียงแค่หวังว่าเอ็มจะโทมาปรึกษาปัญหาจริงๆ (ปัญหาระหว่างชีวิตแต่งงานของเค้าที่กำลังจะเริ่มต้นทั้งที่เอ็มกะคู่หมั้นเพิ่งรู้จักกันได้แค่ 4 เดือน) หลังจากแยกย้ายกันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลังจากนั้น ไม่ถึงอาทิตย์ เอ็มโทรกลับเข้ามา ยูดีใจจนลืมไปเลยว่าเค้ามีคู่หมั้นแล้ว เอ็มโทรมาบอกว่าเลิกกับคู่หมั้นแล้ว ห๊ะ!!!!! จิงดิ อะไรมันจะรวดเร็วป่านวอกขนาดนี้ สาบานเลยว่ายูไม่ได้มีท่าทีออกหน้าออกตาหรือให้ท่าแต่อย่างใด หรือเพราะการใจอ่อนให้เบอร์ไป อมยิ้ม20 และหลังจากนั้น ยูกับเอ็มก็คุยกันมาเรื่อยๆ เอ็มเป็นผู้ชายตลก ติดทะลึ่ง ขี้กังวล ขี้หึง ขี้เหนียวด้วย 55+ ไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว ไม่สังสรรค์ เป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง แต่นิสัยของเอ็มที่ยูมักจะไม่ค่อยเข้าใจนั่นคือกลัวอนาคตกังวลกับเรื่องเงินๆทองๆ แต่เป็นผู้ชายที่อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น เอ็มพูดเสมอว่าการที่ได้คบกับยูเป็นสิ่งที่ดีที่สุด อยู่กับยูแล้วไม่เหนื่อย ชีวิตไม่ต้องดิ้นรนอะไร มีเท่าไหร่ใช้เท่านั้น ไม่เคยเรียกร้องอยากมีนั่นมีนี่ ยูไม่เคยร้องขออะไรจากเอ็มเลย ที่บ้านยูสอนเสมอว่า ถ้าเป็นแฟนกันให้ช่วยกันแชร์ไม่ว่าเรื่องอะไร โดยเฉพาะเงิน เพราะถ้าวันนึงเลิกกันเค้าจะได้ว่าเราไม่ได้ว่าไปเอาของเค้า..ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันได้สองสามเดือนแรกชีวิตไม่ค่อยลงตัว ที่บ้านของยูก้ไม่เห็นด้วยที่ ยูคบกับเอ็ม ที่บ้านของยูพูดมาประโยคนึงว่า เค้าทิ้งคนที่เค้ากำลังจะแต่งงานด้วย มาคบกับเธอ เธอคิดว่าเค้าจะจริงใจกะเธอหรอ?? แต่ยูก้เถียงอยู่ในใจว่าเอ็มโดนคลุมถุงชนหรอก เอ็มไม่ได้อยากจะแต่งจิงๆ แต่นั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ยูฟังจากเอ็มและเชื่ออย่างหน้ามืดตามัว ทั้งสองจับมือฝ่าฝันอุปสรรคทุกอย่างมาด้วยกันร้องไห้เสียน้ำตากันบ่อยมาก จะเลิกกันก็หลายครั้ง แต่ก็เลิกกันไม่ขาดสักที ทะเลาะกันร้องไห้ตาบวม เช้ามาเอ็มก็โทรมาปลุกยูไปทำงานปกติ เหมือนเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆตัวติดกันอย่างกะปาท่องโก๋ ยูไปหาเพื่อนหรือเลี้ยงรุ่นเอ็มก็จะขอตามไปด้วยตลอด ชีวิตช่วงนั้นของยูพูดได้เลยว่าไม่เคยห่างเอ็ม เพราะ เอ็มจะคอยตามตลอด จนยูคิดว่าคนนี้แหละที่อยู่ด้วยไปจนตาย ยูไม่เคยรู้สึกรักใครเท่านี้มาก่อนและไม่เคยยอมใครเท่านี้มาก่อน ไม่เคยทำตัวงี่เง่า ไม่เคยขี้อ้อน ไม่เคยหึงหวง ทั้งที่ยูมีแฟนมาหลายคนแต่ไม่เคยรู้สึกกับใครเยอะเท่านี้มาก่อน (ความสัมพันธ์ของยูไม่มีเรื่องเซ็กส์เข้ามาเพราะยูถือการครองความบริสุทธิ์ไว้ให้สามีของเธอ เธอคิดมาตลอดว่าผู้ชายที่กล้าขอเธอแต่งงานเค้าควรได้รับสิ่งมีค่าที่สุดไป) ทั้งคู่คบกันจนที่บ้านทั้งสองฝ่ายยอมรับ ทั้งสองเคยตกลงกันไว้ว่า ครบสี่ปีเมื่อไหร่จะแต่งงานกัน แต่วันที่ยูฝันก็เดินทางมาถึงเร็วกว่ากำหนด เค้าทั้งสองคบกันได้เกือบสองปี เอ็มก็ตัดสินใจเดินเข้ามาหาแม่ของยูเพื่อขอยูแต่งงาน แต่จุดเริ่มต้นนี้แทนที่จะจบลงด้วยความสุขแต่ดันจบลงด้วยน้ำตาที่ไหลแทบเป็นสายเลือด....
ปล.ถ้ามีผู้ใดติดตามอยู่ขอโทษด้วยนะคะ เดี๋ยวมาต่อนะ เรื่องของยูมีหลายบทมากเลย 55+
- 이전글รีวิวชีวิตแต่งงาน 20 ปี 23.07.05
- 다음글เล่าเรื่องของตัวเอง 23.07.05
댓글목록
등록된 댓글이 없습니다.
